Δικαστήριο στο Χωριό

Στην εαμοκρατούμενη ύπαιθρο κατά την κατοχή λειτουργούσαν τοπικά λαϊκά δικαστήρια. Πρόεδρος του Λαϊκού δικαστηρίου στο χωριό ορίζεται ο μπάρμπα Σωτήρης Μανίκας. Σε μια από τις συνεδριάσεις του δικαστηρίου για μια υπόθεση μεταξύ συγχωριανών καλείται να καταθέσει ως μάρτυρας η Ζήσω, θυγατέρα του Μιχάλη Κανελή.

Ο πρόεδρος άρχισε από τα τυπικά, πως λέγεσαι; που κατοικείς; Αλλά η Ζήσω δεν χαμπάριαζε από τυπικότητες και απαντάει.

Δεν με ξέρς; Σωτήρ, και ζητάς να σ’ πω ποια είμι; Όχι δεν σ’ λέου!

Συνεχίζεται η διαδικασία, λεει με σοβαρότητα ο πρόεδρος και ρωτάει.

Πες μας μάρτυς, τι γνωρίζ’ς για την υπόθεσ’; Η Ζήσω βάζει το χέρι στο μέτωπο σα να ‘κρύβε τον ήλιο και με εμφανή έκπληξη του λέει.

Καλά Σωτήρ, από πού είσι; και δεν ξέρ’ς τι έχι γιν’   κι ρουτάς ιμένα;

Και ο πρόεδρος με στωικότητα.

Δεν με βοηθάς, Ζήσου, να δικάσου!