Τρανές Γιορτές. Θεοφάνεια.

Την παραμονή των Φώτων, του Σταυρού, τα παιδιά τραγουδούν τα κάλαντα του φωτισμού « Αύριο είναι τα φώτα και φωτισμός ». Του Σταυρού παίρνουν βασιλικό απ´ την εκκλησία και αναπιάνουν προζύμι χωρίς μαγιά, που βαστιέται ανέπαφο, όπως λένε, όλο το χρόνο. Ο Παπάς περνάει σ᾽ όλα τα σπίτια με το μπαγκράτσι (μεταλλικό κακάβι αρβαλωτό, όπου ο παπάς έχει το αγίασμα) και την αγιαστούρα, για να ραντίσει με τ᾽ αγίασμα και να διώξει τα καρκαντζόιρα.

Τα Φώτα όλοι πάνε στην εκκλησιά, για να τους «αγιάσει» ο παπάς. Γιομίζουν μπουκάλια με το «μεγαλαγίασμα» και ραντίζουν τ´ αμπέλια, τα χωράφια και τις στάνες τους. Δεν ξεχνούν να βάλουν και κανά μπουκαλάκι μ´ αγιασμό στο εικονοστάσι του σπιτιού τους, για να τους «φυλάει απ´ την κακιά την ώρα».

Την επομένη ημέρα Θεοφανίων οι νοικοκυρές έχυναν το νερό από τα βαρέλια κι έπαιρναν νερό από την Πλατανόβρυση, που θεωρούσαν ότι ήταν αγιονέρι.

Με τ´ Άι – Γιαννιού τη γιορτή που τη φυλάνε όλοι οι χωριανοί, γιατί όλα σχεδόν τα σπίτια έχουν Γιάννη, τελειώνουν τα «Χστόημερα», το μεγάλο εορταστικό δωδεκαήμερο.